Հույսս՝ թրիքապատ մի սար,
Ուր պիտի փարթամ ծաղիկներ բուսնեն։
Նրանը՝ փարթամ ծաղիկ լինելու պատրանք,
Այնինչ գտնվում է տավարի հաստ աղիքում։
Իկն
Ինչպես ճաքեց, չզլացավ,
Ինչպե՞ս, որ, է։
Խառնեց գդալը, գռռռ։
Երբ ե՞րբ, որ ո՞ր, ի գտածո
Իր մեջ գտավ, սակավագին։
Եւ ջուր, հրատ. զի կոկոբի
Քորեց գլուխ զավեշտալի,
Ղժժաց աննպատակ, անարդյունք, անարցունք, անհարս, անհաս, չպատասխան։
Տեսա անկյուն անգլերենով։ Չաղ էր։
Ու վարդեր, որ կանաչի հակառակն էին։
Տրորեցի անծանոթի համբույրը ֆիլտրի վրայի. փրկեցի աշխարհը։
Վառեցի, տաքացավ, անջատեցի. սիրուն էր. փողին մուննաթ։
Գնամ, չգամ, չգա՞մ։ Կեր։
the great artist
I’m a great artist:
I paint terrifying pictures on a violin
put love, where it doesn’t belong to,
long stories of a simple incident I film,
I handle my devils carefully.
I read unreadable things and tell it to you,
I’m a storyteller with a horrible accent,
You might not get me, I don’t get me too,
I’m an oriental from the Occident.
I put my statue higher than Pushkin,
I sound better than Skrillex
I put my foot in Putin,
I’m Tinto Brass playing with your ex
I’m a great artist:
I’m just not dead yet.
Չհասկացվողի չպատասխան Տիգրանին՝ Մանսուրյան
_ հ իյեւլ ո ւյ կռտդ բբսկ
_ Հը՞
_յյկդի յյսկօօխխ ւյկսւ
_Բա՞ն ես ասում, ապե
_ հի 6& յնս 00)-
_Իմա՞ստը
Էն, որ ես չբադեր եմ նկարում
Կիկիի պես. շարունակ, անկանգառ։
Ես ու Ռաֆոն լակում էինք ու Չարենց արտասանում
Երբ գերազանցիկ Սասունը հետս գռազ եկավ,
Որ քննական շրջանում ինձնից շատ բալեր կհավաքի. պարտվեց։
Ես վաղվադ հիշողությունն եմ՝ աղոտ, կարամելապատ,
Իսկ փոքր էի այսօր առավոտյան։
Ես քո վախն եմ շարում տողերիս արանքում,
Որոնցից դու էլ գլուխ չես հանում.
Բայց հո կպչուն չե՜ն։
Ոտս խերով էր նախկիններից սրտում.
Հիմա բոլորը երեխաներ ունեն, բացի չորսից։
Կուրսեցի Սասունը լուրջ տղու կոստյում էր հագել,
Երբ ես քարշ էի գալիս թատրոնների այգիներում, իմ կիսագաղտնի սերերի հետ,
Ովքեր (ով) սահում էր բարդու սերմերի միջով։
_ Է , հետո՞,_ կհարցնես
_ Հետոն Պետոն կասի
Անհայրենիք
Ոտներս օվկիանի ավազին, հոտոտում եմ փոշին մեր բակի,
Ուր իննսունհինգ թվին մեր շենքի տակի խանութպանը
Մետաղե ցանկապատի վրա չորացնում էր ձկներ։
Հորեղբայրս , երևի, նրան պարտք էր քսաներեք դրամ, հիսունութը լումա․
դա վաղուց էր․ մի քանիսն էլ ինձ գարուն էին պարտք։
Էդ հողի համար մի անգամ արյուն թափեցի, երբ ինը տարեկանում
Մուկուչն ինձ պատահաբար հրեց բռնոցի խաղալիս։
Ավելի ուշ մտածեցի․ « Կոխեմ էդ հողը, որ արյունով է սնվում»․
Հայրս մի ղարաբաղցի ոզնի էր բերել։ Ո՞ւր կորան դրա սերունդները։
Ոզնուն շատ պե՞տք էր՝ ով կկառուցի խրամատ՝ իր բնի վրա։
Ի՞նչ էինք ուտում՝ օձի գլուխ, կարդում՝ Ռուբեն։
Տասնմեկ տարեկանում ինձ նույնիսկ չասեցին, որ կարող եմ
Ընկերներիս պես մտնել մեր արվեստի դպրոցի ընտրատեղամաս
Ու անծանոթ կիսամեռ տատիկի անձնագրով քվեարկել Ռոբին։
Հին ընկերներս ինձ կրկին չդիմեցին, երբ արդեն տասվեց էի։
Երկուհազար յոթ֊ութին զբոսնեցի փողոցներով,
Չգոռացի Լևոն․ հիշում էի, որ ձմեռ էր գալիս, մարդիկ սապոգ չունեին․․․
Սասուն էլ չգոռացի․ Հրազդանի արևի ժամացույցի վրայի բիձուկը
Պատանեկությանս բոբոներից էր։
Դե Նիկոլն էլ չհասկացվող ագենտ էր։
Գրին քարտ շահելս բացառեց քաղհալածյալ լինելուս ձգտումը։
Սյամը Բոռիկին, Ֆնդոյին ու Ղազին տրվել էր մակաՌով։
Կարմիր կակաչները․․․ « Կոխեմ էդ հողը, որ արյունով է սնվում»։
Բիր, իքի, ուչ, դորթ, բեշ ․․․ գյաբու՞․․․ գյաբուլդա ապեր, գյաբուլդա ախպերս,
Գյաբուլդա բարեկամս․ եկ, մեր հայրերին հակառակ, ԱԿ֊ով չզրուցենք,
Ծով գնանք՝ չարյան, մեր կանաչ֊կապույտ֊երկնագույն֊այլադավան բարեկամների հետ գոչենք․
« Գարեգինս ուտեք, մոլլե՛ք, դուք միայն արյուն եք լավ ծծում»։
Մենք նույնն ենք՝ անհայրենիք, և եթե նույն բանն էլ ուտենք,
Նույնը կլինի նաև մեր
Քաքը
Ալյուստրացիա (16+) 1
2008-ի փետրվարի վերջերը։
Միտինգից գալիս եմ տուն, որ տնից միտինգ նայեմ։ Տելեվիզրով Սերժ էին ցույց տալիս։
Սերժի հաղթական շարասյունը շարժվում է մայրուղով։ Մայթին մի քանի <<ՕԵԿականներ>> դեռ <<չեն ընդունում>> Սերժի հաղթանակը։ Շարասյունը կանգ է առնում <<բողոքողների>> մոտ՝ համոզելու Սերժի անփոխարելիությունը (ու դա Սերժի մոտ ստացվում է)։
Ուշադիր նայում եմ Օրինացի կարմիր մայկա հագած <<բողոքողներին>>։ Բոլորը դեմքները կիսածածկած լռված են։ Մեկ էլ․ արա՜, Քաչալն ու Գիժը՜։ Միանգամից զանգում եմ Գժին։
—Ա՛յ բոզ ՃՃ
Գիժս հիստերիկ հռհռում է։
—Ի՞նչ ես խնդում , ա՛յ բոզ,—շարունակում եմ
— Ա՜խ, վաԴ եմ,—շարունակում է հռհռալ Գիժը,— Ի՞նչ ա էղել
— Յանի չգիտե՞ս։ Ի՞նջ մի Օրինացի մայկեքով հելել եք՝ ընդդիմություն եք խաղում։ Էդ Արտուրիկը ՄԻԱԿ-ի հետ ի՞նջ կապ ունի։
— Հրե՜շտակ, Արտուրիկը տուտ պրիչո՞մ։ Ազ , բայց դու ինձ որտեղի՞ց տեսար։ Ես էդ մայկեքից չեմ էլ հագել։
—Հա, տեսա՝ Քաչալի ոռն էիր մտել, որ կամեռայի մեջ չերևայիր, բայց կոստդ պալիտ արեց։
—Հըըըըըըըըըըըըըըը,— հռհռում է,— բայց դու հլը բոցը լսի։
—Ասա, այ բոզ ՃՃ
— Արա, կանգնել ենք, որ պիտի Սերժը իջնի, որ յանի մեզ՝ <<բողոքող ՕԵԿականներիս>> համոզի՝ սիկտիրը քաշի՝ էթա, մեկ էլ հենց իջավ, կողի շենքերից լիքը չուժոյ մարդ իջավ։ Մի հատ բձա Սերժին հո չհաքցրեց, ափսոս, կամ, բնականաբար, էդ կադրերը չեն դրել։
— ՃՃՃ։ Հա բա
—ՃՃՃ
—Էդ Սերժի էշ մտացածն էր։ Ես էլ գիտեմ՝ գոյնյա մի քիչ խելք ունի։
—Չէ ազ, Մարտիրոսյան Լյովիկը մաշնի մեջից զանգեց, հանձնարարություն տվեց․ դե օգնականն ա, չէ՞։ Սերժն էլ կողը լռված։
—Արա բայց շատ եզ խոդ էր։ Քաչալին էլ հեսա զանգեմ, ասեմ՝ ընգերությունը՝ ընգերություն, բայց մեկ ա ինքն էլ ա բոզ։
— ՃՃՃՃՃՃՃ։ Հա լավ, Լևոնդ ի՞նչ ա։
— Կոխե՛մ Լևոնը
— ՃՃՃՃՃ ։ Լավ , կանցնի կեթա։
— Է հա ՃՃՃ։
—ՃՃՃ
— ԳիԴես․ երեք կարևորագույն իրավունքներն են․ Խոսքի ազատության, լռելու և տռելու իրավունքը․ որոնցից մեծագույնը՝ տռելու իրավունքն է։
Դիսքլեմր․ Տեղերը, ժամանակը և գործող անձինք հավանաբար մտացածին են։ Բոլոր համընկնումները՝ գրեթե պատահական։
Birthday cake
When I became a man…
Paul
Every day I’m hustlin’
Rick Ross
Dry kiddos! Millions of them: different DNA’s
All over the blanket of my cheap hotel bed.
I’m making angels on top of them: forever loneliness in between dead cells.
“You can’t have two lords” they said ” Mamona would take over!”
“Why do you share your Word that way? ” I asked “Is our relationship based on bukakke?” questioned.
They looked at me with a gonzo stile, repeated:
“You can’t serve two lords!”
And I : ” But, but…but”
They:
“Here is your birthday cake,
With pearl necklace”
“But I serve no lords!”
“Dumbass!!!”
“I need a masternap!”
Money over potatoes
I mashed the green into my pocket,
It trickled over my feet: a hole!
Whole world is my calming blancket,
Don’t need to see me whining at all!!!
I get up like a wounded squirrel,
“To fly” is what the instruction says,
Jumped over the tiny soldiers
I’m the horse in the game of chess.
Vegan-hearted beast is my new avatar,
I chew the heads of poisonous snakes.
Dump art! Now I make bread! Not enough a sinner!
Chill down, bite a cookie: that’s all it takes.
կԲորխե՞ս
․․․ աստղեր
Դ․Ա․ — Ա․Կ․
Ի՞նչ բարի տղա էր, որ ծորակը քիչ կբացեր՝
Աշխարհի փրկության համար,
Կաթիլներով կլվար մեռած մաշկը,
որից Մամոնա էր քերում։
Կսեղմեմ քիմքիդ ծիրանն ու ավոկադոն,
Քթատակովդ կսահեցնեմ տեկիլայի բույրը․
Վզի պտտոցով (չմահացու) կլուծեմ չեղած խնդիրը։
Լիքն եմ արդեն․
Կոկորդովս սահում են հների հարսանիքները,
Թոքերս՝ խինդի մոխրաման,
Աղիներս մարսում են հայրենամայրենավայրենական
քաղաքականությունը։
Լիքն եմ ես․
իսկ
Ո՞ւր
Կոխեմ արվեստը։
Imbecillus the Demon
He was in Amaurot zoo
When he got tired of watching
An orange orangutan
masturbating,
And started watching midget strip shows
on his phone.
Who is the leader of that construction shop
right in the corner of Hollywood Blvd and Champs-Élysées?
She asked permission, to ask permission to get permission
For his wedding party, which, by the way, consists of
422 scholar bricks, spaghetti lancheros,
And 52 dead presidents, squeezed in her back pocket
waiting to be given to the manager of the taco truck.
This really is fun!!! Fun, is really, this!! Is???
This demon has 0 IQ : What a nice guy!!!
They tracked his location, found her on the leaves of mint
which 13 pupils vomited.
He left, by firing purple flame, to the faces of intelligent clowns.
She remembers, when people yell
“Oh, god!!!!!”: (neccectiy, 3rd commandment, pleasure)
Hence
The answer of the existential question
is
Analingus
Ժիրայր Ավետիսյանի բլոգը 